30 Avenue Montaigne
Treed binnen in de 30 Avenue Montaigne, deze “drukke, kleine bijenkorf” waar 75 jaar geleden de Christian Dior-legende werd geboren!
Het kantoor van Christian Dior (1951)
In 1952 verhuisde Christian Dior zijn kantoor naar een kleine kamer naast zijn studio van waaruit hij toezicht kan houden op de administratieve zaken van het modehuis, dat hij door en door kent.
Christian Dior heeft veel geschreven over het beroep van couturier, dat hij opnieuw uitvond met zijn modehuis in dit moderne, naoorlogse tijdperk. In 1951 publiceerde Editions du Conquistador zijn boek Je suis couturier, dat aan het einde van de zomer verscheen als feuilleton in het tijdschrift ELLE. De lezer kan de stappen van de creatie van een Haute Couture-collectie tot in de kleinste details volgen, van de schetsen tot de verkoop van de prototypes.
Modetijdschrift ELLE, 13 augustus 1951 waarin fragmenten staan van het boek Je suis couturier (in het Engels uitgegeven als Talking About Fashion). © Elle France
In 1954 publiceerde Christian Dior The Little Dictionary of Fashion in de Verenigde Staten, waarin hij zijn Amerikaanse lezers, die reeds vertrouwd waren met de mode-uitspraken van de couturier uit de tijdschriften Mode and Woman en Woman's Illustrated, allerlei adviezen gaf.
Eerste uitgave van het boek Christian Dior's Little Dictionary of Fashion, 1954.
The Dior Story-serie, gepubliceerd in het modevakblad Women’s Wear Daily van 13 tot 20 juli 1953.
Fragment van een artikel in The Dior Story-serie, gepubliceerd in het modevakblad Women’s Wear Daily van 13 tot 20 juli 1953.
Eerste uitgave van het boek Christian Dior's Little Dictionary of Fashion, 1954.
The Dior Story-serie, gepubliceerd in het modevakblad Women’s Wear Daily van 13 tot 20 juli 1953.
Fragment van een artikel in The Dior Story-serie, gepubliceerd in het modevakblad Women’s Wear Daily van 13 tot 20 juli 1953.
Op 3 augustus 1955 nam Christian Dior ook deel aan een conferentie in het Grand Amphithéâtre van de Sorbonne over “De esthetiek van de mode”, als onderdeel van een opleiding over geschiedenis en de Franse beschaving. Zijn toespraak werd gevolgd door een modeshow met een aantal van zijn mooiste ontwerpen, waaronder het iconische Bar-pak uit 1947.
In 1956 begon hij met het schrijven van zijn memoires, waarin hij meer vertelt over zijn modehuis en zijn roeping dan over Christian, de discrete man die de schijnwerpers verafschuwde. Christian Dior et moi (Dior by Dior) werd gepubliceerd door Amiot-Dumont en vertaald in verschillende talen. Het is in de eerste plaats een indrukwekkend verslag over de geschiedenis van het modehuis en hoe het werd geleid.
Eerste uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1956.
Amerikaanse uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1957.
Engelse uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1958.
Duitse uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1958.
Nederlandse uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1957.
Eerste uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1956.
Amerikaanse uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1957.
Engelse uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1958.
Duitse uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1958.
Nederlandse uitgave van het boek Christian Dior et moi, gepubliceerd in 1957.
“Uiteindelijk komt mijn hele leven, of ik dat nu leuk vind of niet, tot uiting in zijn jurken.”
Cover van het TIME magazine van 4 maart 1957. In 1957 werd Christian Dior de eerste Franse couturier die de cover van een beroemd tijdschrift haalde, na Elsa Schiaparelli in 1934. Deze cover is een eerbetoon aan de couturier die in 1957 het tienjarig bestaan van zijn modehuis en de komst van de New Look zou vieren.
Hoewel Christian Dior sinds 1949 tot de vijf internationaal bekendste persoonlijkheden behoorde, werd hij pas in 1957, tien jaar na zijn eerste collectie, de eerste Franse modeontwerper die op de cover van het opinieblad TIME verscheen, dat een groot artikel aan hem wijdde.